Overdenking bij ons Slotconcert als afsluiting van 10 jaar Nederlandse Bach Academie
Een passend afscheid
Na 10 jaar vol toewijding en bezieling van de dirigent, enthousiaste koorleden (professionals, studenten conservatoria en geschoolde amateurs), bevlogen solisten en instrumentalisten, koorscholen en leerlingen van het basis-, voortgezet- en hoger onderwijs, is er een einde gekomen aan de activiteiten van de NBA. De financiële middelen die we van provincies, gemeenten en fondsen ontvingen waren ontoereikend om een professionele organisatie in stand te houden en verder uit te bouwen.
In ons afscheidsconcert voerden we het feestelijke Utrecht te Deum & Jubilate uit van Händel en het wat ingetogener Requiem van Fauré. De eerste om het belang van vrijheid uit te drukken en om te vieren wat we als NBA de afgelopen jaren hebben gedaan.
De tweede als passend einde van de levensloop van ons als academie met de hoop op een betere toekomst voor de klassieke muziekcultuur.
Wat is het belang van vrijheid en het behouden hiervan?
Dat kunnen we enigszins begrijpen door de schaduwkant ervan te herinneren.
Na de bevrijding – J.C. Bloem
Schoon en stralend is, gelijk toen, het voorjaar.
Koud des morgens, maar als de dagen verder opengaan,
is de eeuwige lucht een wonder voor de geredden.
In ’t doorzichtig waas over al de brake landen
ploegen weder trage paarden als altijd,
wijl nog de nabije verten dreunen van oorlog.
Dit beleefd te hebben, dit heellijfs uit te mogen spreken,
ieder ontwaken weer te weten: heen is, en nu voorgoed,
de welhaast ondraaglijke onderdrukking.
Waard is het, vijf jaren gesmacht te hebben.
Nu opstandig, dan weer gelaten. En niet één
van de ongeborenen zal de vrijheid ooit zo beseffen.
Verlies, afscheid en hoop
Bevrijding brengt ook afscheid door verlies.
Afscheid nemen doet ieder op zijn eigen wijze. Tranen, meningen, weerstand. Het mag er allemaal zijn, omdat achter elk gevoel liefde schuilt. Voor ons is dat liefde voor de muziek.
Niets kan je worden afgenomen, tenzij je het zelf weggeeft – Gedicht Happy van der Heide, kunstenaar
“Bedolven onder opvattingen en gewoontes, heft een vrouw haar gezicht ten hemel.
Vergeef me mijn tekortkomingen. Gevangen in de verwarring van de geest, maakte ik mij nodeloos schuldig, brak harten, bezorgde pijn. Niet bij machte de schoonheid van het leven in te zien, bepaalde wanhoop mijn koers.
Nuchter en waakzaam de betekenis van tegenspoed doorlevend, gaf het hart geheimen prijs. Verscholen achter maskers van leegte, brandt almaar een heilig vuur van licht, kracht en liefde. Onderdrukking en onwetendheid voorbij herrijst ze, naakt en vergeeft.
In het oog van de storm leeft ze haar eigen verhaal. Onbezweken en krachtiger dan ooit, steeds meer zichzelf. Haar ziel glimlacht tevreden, ademt heldere geluiden.
In verbinding met de natuur openen goede wil en wijsheid nieuwe wegen van bestaan.
Vrede sluitend met verlies, draagt ze onbaatzuchtig harten op handen en jubelt een lofzang voor de beminde. Ook al wordt ze gekruisigd, in dit ontwaken kan ze waarachtig zijn”.
Na onze slotconcerten zal de oorverdovende stilte nog lang na gonzen. En wie weet, weerklinkt straks een nieuw geluid.
NB. Onder het kopje ‘Terugblik’ ‘Slotconcerten’ ziet u fotomateriaal, teaser, film, persberichten, reacties bezoekers enz.